طرح حقوقی تغییر ساختار سازمان ملل متحد

دسته: حقوق
بازدید: 35 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 201 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 330

طرح حقوقی تغییر ساختار سازمان ملل متحد در 330 صفحه در قالب فایل ورد قابل ویرایش

قیمت فایل فقط 7,900 تومان

طرح حقوقی تغییر ساختار سازمان ملل متحد

مقدمه:

بدون شك سازمان ملل متحد یكی از مهمترین سازمان‌های بین المللی می‌باشد كه بعد از تشكیل و انحلال جامعه ملل كه از دیدگاه كارشناسان به موفقیت چندانی دست نیافت توانست در پیشبرد اهداف خود به موفقیت‌های نسبی دست یابد از جمله در حل و فصل بحران‌های بین المللی، كمك به آوارگان ناشی از جنگ، زلزله و … تلاش برای مهار نمودن بحران‌های بین المللی و داخلی كه توانست كارنامه قابل قبولی را از خود ارائه نماید.

نوید ساختار سازمان ملل  كه حدود پنجاه و نه سال بعد از عمر این سازمان توسط كوفی عنان دبیر كل این سازمان داده شده است توانست به بحث مهمی در میان سیاستمداران تبدیل گردد سازمانی كه به گفته دبیر كل سازمان ملل آقای كوفی عنان  می‌تواند بیش از این نقش مهمی در روابط بین الملل ایفا نماید!

آنچه امروز در سازمان ملل با آن روبه‌رو هستیم ساختار حقوقی ناهمگون با شرایط توزیع قدرت در روابط بین كشورها است. این شرایط سبب از بین رفتن هر گونه بازدارندگی و یكسویه شدن تصمیمات این نهاد به خصوص شورای امنیت  شده در حقیقت امروزه پس از تجربه جنگ دوم عراق با وجود مخالفت كشورهای جهان و حتی اعضای دائم شورای امنیت كه به آن وقعی نهاد شده است این امر آشكار گردیده كه تنها تعابیر موجود در منشور ملل متحده به گونه‌ای قابلیت تقسیم را دارا می‌باشد كه آزادی عمل خطرناكی برای اعضای دائم شورا فراهم می‌كند بلكه بسیاری از اصول نادیده گرفته شده و اصول فرعی جدید جای آنها را می گیرد و ذهن را با این واقعیت روبه‌رو می‌كند كه حقوق تنها توجیه كننده و نه محدوده كننده قدرت را بازی می‌كند.

باید بپذیریم كه دایناسور سازمان ملل نیاز به كوچك شدن سریع و عادلانه شدن را دارد تا بتواند حافظ صلح قلمداد گردد. صلحی كه نظم و آرامش را نمایندگی می‌كند و نه صلح عادلانه و اگر نه باید ما شاهد شكل‌گیری رژیم عرفی برای اعمال قدرت باشیم و آنچه پس از فروپاشی بلوك شرق آرام آرام در حال تولید است. ولی این را نباید از نظر دور داشت كه با گسترش شورای امنیت امكان دستیابی به صلحی پایدار را خواهیم داشت.

در این مقال اندك ابتدا تاریخچه‌ای از سازمان ملل اهداف اصول آن خواهیم پرداخت و سپس بحث اصلی كه راجع به تغییر ساختار سازمان ملل است را پیگیری خواهیم كرد.

مرحله بعد به سهم آفریقا از بازسازی و نقش ایران در سازمان ملل خواهیم پرداخت. بعد از آن فصلی نسبتا مهم در مورد حقوق بشر را از پیش رو خواهیم گذراند.

در آخر هم كه به نتیجه‌گیری خواهیم پرداخت كه آیا سازمان ملل اصلاح می‌شود و دگرگون و همچنین به نقش و عملكرد این سازمان بر قرن بیست و یكم خواهیم پرداخت.

سازمان ملل متحد:[1]

تاریخچه:

در 14 اوت 1941 در زمانی كه آتش جنگ جهانی دوم در چهار گوشه ایران شعله ور بود. روز ولت رئیس جمهوری آمریكا و چرچیل نخست وزیر بریتانیا، بر عرشه یك كشتی جنگی در اقیانوس اطلس، اعلامیه‌ای را امضا كردند كه به پیمان آتلانتیك معروف شد. در این اعلامیه دو سیاستمدار، علاوه بر ذكر اصولی مانند عدم توسعه طلبی ارضی، حقوق مساوی ملل اعم از غالب و مغلوب در انتخاب نحوه حكومت خود. دسترسی همه  ملل به منابع اقتصادی و آزادی بازرگانی، خود مختار و خلع سلاح، اظهار امیدواری كردند كه پس از شكست آلمان صلح برقرار و امنیت برای همه تامین شود. اصولی كه آینده‌ای بهتر را نوید می‌داد.

در اوایل ژانویه 1942 بیست كشور، از جمله آمریكا علیه فاشیسم وارد جنگ شدند و همان روز اعلامیه‌ای را امضا كردند كه به «اعلامیه ملل متحد» معروف است.

بالاخره روز ولت، استالین و چرچیل در دسامبر 1943 در كنفرانس تهران مسئولیت خود و علیه دول متحد را در برقراری صلح دائمی و دور كردن خطر جنگ برای نسل‌های آینده اعلام كردند. تابستان سال 1944 در «دمبارتن اوكس» واشنگتن طرح‌هایی كه وزارت امور خارجه آمریكا با سایر دول طول دو سال برای ایجاد چنین سازمانی تهیه كرده بود، مطالعه و پیشنهادی تهیه شد كه اگر چه  اساسنامه تشكیل سازمان ملل متحد نبود، اما هدف سازمان، نحوه همكاری دول برای تامین صلح و حل مشكلات و مسائل انسانی و اجتماعی و اقتصادی را توصیف می‌كرد.

باید اذعان نمود كه امروزه یا سازمان نقش مهمی در زندگی بین المللی و وسیله ارزنده‌ای در به ثمر رساندن صلح جهانی به شمار می‌آید.

مقر كنونی سازمان ملل متحد در ساختمان مخصوصی در شهر نیویورك واقع است.

امروزه 188 كشور عضویت سازمان ملل را دارا می‌باشند اما تعداد محدودی از كشورها به دلایل گوناگون در این سازمان عضویت ندارند. این كشورها عبارتند از: تایوان (چین ملی سابق) سوئیس، واتیكان (سریر مقدس) دارای ناظران دائم در سازمان می‌باش

---

سازمان ملل متحد: خواستگاه، ساختار[1]

عنوان «ملل متحد» توسط پرزیدنت فرانكلین د. روز ولت ابداع شد  و برای نخستین بار در اول ژانویه 1942، در جریان جنگ جهانی دوم، هنگامی كه نمایندگان 26 ملت  تعهد دولت‌های خود را به ادامه مبارزه مشترك در مقابل نیروهای محور اعلام می‌داشتند، در «اعلامیه ملل متحد» ذكر گردید.

منشور ملل متحد توسط نمایندگان 50 دولت جهان كه طی روزهای پایانی جنگ جهانی دوم، از 25 آوریل تا 26 ژوئن 1945 در كنفرانس ملل متحد پیرامون سازمان بین المللی در سانفراسیسكو گرد آمده بودند، به نگارش درآمد. پیش نویس این كشور بر اساس پیشنهادهایی تنظیم یافت كه در جریان برگزاری جلسه‌ای طی ماه‌های اوت و اكتبر 1944 در دامبارتورن اوكزاستیت در واشینگتن، توسط نمایندگان اتحاد شوروی، ایالات متحده آمریكا، بریتانیا، چین و فرانسه [2]تهیه شده بود. نمایندگان 50 دولت شركت كننده در كنفرانس روز 26 ژوئن 1945 منشور را امضا كردند. لهستان، كه امكان شركت در جلسه مذكور را نیافته بود، بعدا این منشور را امضا كرد و در زمره 51  عضو بنیانگذار سازمان ملل متحد جای گرفت.

سازمان ملل متحد در تاریخ 24 اكتبر 145، هنگامی كه اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده آمریكا، بریتانیا، چین، فرانسه و اكثریتی از امضا كنندگان دیگر منشور ملل متحد را مورد تصویب قرار دادند، رسما موجودیت پیدا كرد. همه ساله، روز 24 اكتبر به عنوان روز سازمان ملل متحد جشن گرفته می‌شود.

منشور ملل متحد

منشور ملل متحد، سندی كه سازمان ملل بر مبنای آن بنیاد نهاد شده است، حقوق و تكالیف كشورهای عضو را بیان می‌دارد و ارگان‌ها و روش‌های كار سازمان را بنا می‌نهد.

این منشور،  كه یك معاهده بین المللی محسوب می‌شود، اصول عمده روابط بین المللی را از برای حاكمیت كشورها تا ممنوعیت استفده از زور در روابط بین الملی و حقوق انسانی اساسی كه همه زنان و مردان به یكسان حق برخورداری از آن را دارند- در سطح جهانی تدوین كرده است.

منشور با مقدمه‌ای آغاز می‌شود و بخش‌هایی پیرامون مقاصد و اصول سازمان ملل متحد، عضویت در آن، ارگان‌های سازمان، فیصله مسالمت‌آمیز اختلافات، اقدام در قبال تهدید صلح، نقض صلح و اعمال تجاوزكارانه، همكاری‌های اقتصادی بین‌المللی، و سرزمین‌های غیر خود مختار را در بر می‌گیرد.

مقدمه منشور

مقدمه منشور بیانگر آرمان‌ها و هدف‌های مشترك همه ملت‌هایی است كه دولت‌های آنها برای برپایی سازمان ملل متحد دست به دست هم دادند:

ما مردم ملل متحد با تصمیم

به محفوظ داشتن نسل های آینده از بلای جنگ، كه دو بار مدت یك عمر انسانی افراد بشر را دچار مصایب غیر قابل بیان نموده، با اعلام مجدد ایمان خود به حقوق اساسی بشر و  به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی و به برابری حقوق مرد و زن و همچنین این ملت‌ها، از بزرگ و كوچك، به ایجاد شرایط لازم برای حفظ عدالت و احترام به الزامات ناشی از پیمان‌ها و سایر منابع حقوق بین المللی و كمك به پیشرفت اجتماعی وشرایط زندگی بهتر با آزادی بیشتر، بر آن شده‌ایم كه:

به منظور نیل به این هدفها

به بردباری و مدارا در برای یكدیگر، و زیستن در كنار یكدیگر چونان همسایگان خوب، و متحد ساختن قوای خود برای حفظ صلح و امنیت بین المللی، و قبول اصول و برقراری روش‌هایی كه عدم استفاده از نیروی مسلح را  جز در جهت تامین منافع مشترك تضمین نماید، و به كار گیری سازواره بین المللی در راه پیشبرد آرمان ترقی اقتصادی و اجتماعی همت گماریم.

و از این روی،دولت‌های متبوع ما توسط نمایندگان خود كه در شهر سانفراسیسكو گرد آمده‌اند و اختیارات تامه آن ابراز و صحت و اعتبار آن محرز شناخته شده است، نسبت به این منشور ملل متحد موافقت حاصل نموده‌اند. و بدین وسیله یك سازمان بین المللی را كه سازمان ملل متحد نامیده خواهد شد، بنیان می‌نهند.

عضویت

منشور ملل متحد اعلام می‌دارد كه عضویت سازمان ملل متحد به روی همه ملتهای صلحدوست كه الزامات آن را می‌پذیرند و طبق داروی آن مایل و قادر به اجرای این الزامات هستند، گشوده است.

دولت‌ها به توصیه شورای امنیت توسط مجمع عمومی به عضویت سازمان پذیرفته می‌شوند. منشور همچنین تعلیق عضویت یا اخراج اعضا را در مقابل نقض اصول مندرج در آن مقرر می‌دارد، اما تا به امروز چنین اقدامی به عمل نیامده است.

زبان‌های رسمی

طبق منشور، زبان‌های رسمی سازمان ملل متحد عبارتند از: اسپانیولی، انگلیسی، چینی، روسی و فرانسه. زبان عربی نیز به زبان‌های رسمی مجمع عمومی، شورای امنیت و شورای اقتصادی و اجتماعی افزوده شده است.

ساختار سازمان ملل متحد

مجمع عمومی ارگان اصلی سازمان ملل متحد برای تامل و بررسی مسائل به شمار می‌آید. این مجمع از نمایندگان همه كشورهای عضو تشكیل شده است، و در آن هر كدام از اعضا یك رای دارند.

تصمیم در باب مسائل مهمی مانند صلح و امنیت، پذیرش اعضا جدید و مسائل بودجه‌ای مستلزم اكثریتی معادل دو سوم است. تصمیم پیرامون مسائل دیگر با اكثریت ساده اتخاذ می‌گردد.

وظایف و اختیارات

بر اساس مفاد منشور، وظایف و اختیارات مجمع عمومی از قرار زیر است:

   ·بررسی و ارائه توصیه در باب اصول و همكاری در زمینه حفظ صلح و امنیت بین المللی، شامل اصول حاكم بر خلع سلاح و تحت نظم و قاعده درآوردن مسائل تسلیحاتی؛

   ·بحث پیرامون هر گونه مسئله مرتبط با صلح و امنیت بین المللی و ارائه توصیه‌هایی در خصوص آن، جز در مورد مناقشه‌ها و موقعیت‌هایی كه  تحت بررسی شورای امنیت قرار دارند؛

   ·بررسی و ارائه توصیه، با رعایت استثنای فوق الذكر، در زمینه هر مسئله‌ای كه در چارچوب مفاد منشور قرار دارد یا بر وظایف و اختیارات هر ارگانی از ارگان‌های سازمان ملل متحد موثر واقع می‌شود؛

   ·آغازگری مطالعات و ارائه توصیه‌هایی برای پیشبرد همكاری‌های سیاسی بین المللی، توسعه و تدوین حقوق بین الملل، تحقق حقوق بشر و آزادی‌های بنیادین برای همه آحاد جامعه انسانی،  و همیاری بین المللی در عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، آموزشی و بهداشتی؛

   ·ارائه توصیه‌هایی برای حل و فصل مسالمت‌آمیز هر گونه وضعیتی، صرف نظر از مبدا پیدایش آن، كه می‌تواند خللی در روابط مودت آمیز بین ملت‌ها وارد كند؛

        ·دریافت و بررسی گزارش‌هایی از شورای امنیت و سایر ارگان‌های سازمان ملل متحد:

        ·بررسی و تصویب بودجه سازمان ملل متحد و تعیین و تقسیم سهم‌های پرداختی به سازمان توسط اعضا؛

   ·انتخاب اعضای غیر دائم شورای امنیت، اعضای شورای اقتصادی و اجتماعی و آن بخش از اعضای شورای قیومیت كه انتخابی هستند؛ اشتراك با شورای امنیت در امر گزینش قضات دیوان بین المللی عدالت؛ انتصاب دبیر كل سازمان ملل متحد به پیشنهاد شورای امنیت.

طبق قطعنامه «اتحاد برای صلح» كه در نوامبر 1950به تصویب مجمع عمومی رسید، این مجمع می‌تواند  در ارتباط با مواردی كه به نظر می‌رسد تهدیدی برای صلح، نقص صلح یا عملی تجاوز كارانه باشد، در صورت عدم اقدام مقتضی توسط شورای امنیت به دلیل فقدان اتفاق رای،  دست به اقدام لازم بزند.  مجمع اختیار آن را دارد كه در مواردی كه متضمن نقض صلح یا عملی تجاوزكارانه است، به قصد ارائه توصیه‌هایی  به اعضا برای اقدام جمعی، شامل به كار گیری نیروهای مسلح ودر صورت لزوم برای حفظ یا اعاده صلح و امنیت، مسئله را بی‌درنگ مورد بررسی قرار دهد.

---

اجلاس‌ها

اجلاس عادی مجمع عمومی هر سال سومین سه شنبه ماه سپتامبر آغاز و تا نیمه دسامبر ادامه می‌یابد. در آغاز هر یك از اجلاس‌های عادی، مجمع یك رئیس جدید، 21 نایب رئیس و و روسای شش كمیته اصلی را انتخاب می‌كند. به منظور تامین عدالت جغرافیایی در این انتخاب‌ها، ریاست هر مجمع  هر سال بین پنج گروه از كشورها، یعنی كشورهای آسیایی، آفریقایی، آمریكای لاتین، اروپای غربی و سایر كشورها به نوبت می‌گردد.

علاوه بر اجلاس‌های عادی، مجمع عمومی می‌تواند به درخواست شورای امنیت، اكثریت اعضای سازمان ملل متحد  با یكی از اعضا، در صورت موافقت اكثریت، اجلاس‌های ویژه‌ای برگزار كند.اجلاس‌های ویژه فوق العاده را می‌توان به فاصله 24 ساعت از زمان درخواست شورای امنیت، با رای هر گونه 9 عضوی از اعضای شورای مزبور، یا اكثریت اعضای سازمان ملل متحد و یا یكی از اعضا، در صورت موافقت اكثریت، تشكیل داد.

در آغاز هر كدام از اجلاس‌های عادی، مجمع به یك بحث كلی اقدام می‌كنند كه در جریان آن كشورهای عضو نظرات خود را در باب طیف وسیعی از مسائل مورد علاقه بین المللی بیان می‌دارند. به دلیل مطرح بودن شمار زیادی از مسائلی كه می‌باید مورد بررسی و مداقه مجمع عمومی قرار گیرند (برای مثال، دستور كار اجلاس سران سال 1994، مجمع عمومی شامل 162 عنوان جداگانه بود) مجمع غالب مباحث مطروحه را به كمیته‌های اصلی ششگانه خود احاله می‌كند كه عبارتند از:

        ·كمیته خلع سلاح و امنیت بین المللی (كمیته اول)؛

        ·كمیته اقتصادی و مالی (كمیته دوم)؛

        ·كمیته اجتماعی، انسانی و فرهنگی (كمیته سوم)؛

        ·كمیته سیاسی و استعمارزدایی (كمیته چهارم)؛

        ·كمیته اداری و بودجه‌ای (كمیته پنجم)؛

        ·كمیته حقوقی (كمیته ششم).

مجمع عمومی همچنین دارای یك كمیته سومی متشكل از رئیس مجمع، 21 نایب رئیس و روسای شش كمیته اصلی است و كمیته دیگری نیز با عنوان كمیته استوارنامه‌ها دارد كه از نه عضو تشكیل شده است كه به پیشنهاد رئیس مجمع توسط مجمع عمومی منصوب می‌شوند و گزارش كار خود را در ارتباط با استوار‌نامه‌ها به مجمع مذكور ارائه می‌دهند.

برخی مباحثات تنها در جلسات همگانی مورد بررسی قرار می‌گیرند تا در یكی از كمیته‌های اصلی، و رای گیری برای همه مسائل نیز غالبا در اواخر اجلاس عادی و در پی تكمیل بررسی‌های مربوطه و تسلیم پیش نویس قطعنامه‌ها به مجمع، توسط جلسه همگانی به عمل می‌آید.

رای گیری در كمیته ها بر اساس اكثریت ساده است. در جلسات همگانی، قطعنامه‌ها می‌توانند از طریق اعلام موافقت شفاهی نمایندگان، بدون اعلام نظر مخالف یا بدون رای‌گیری به تصویب برسند، یا رای گیری ممكن است به صورت ثبت آرا یا خواندن اسامی كشورها برای اعلام نظر شفاهی، انجام گیرد.

تصمیم‌های متخذه توسط مجمع عمومی، در عین حال كه به لحاظ قانونی الزامی برای دولت‌ها ایجاد نمی كند، از جهت باز تاباندن افكار عمومی جهانی در باب مسائل عمده بین المللی و نیز از بعد مرجعیت قانونی  جامعه جهانی واجد اهمیت است.

كار سازمان ملل متحد در طول سال به طور عمده از تصمیم‌های مجمع عمومی، یعنی  اراده اكثریت اعضای سازمان، در قالب قطعنامه‌های متخذه توسط آن، نشات می‌گیرد. این كار به طرق زیر به مرحله اجرا درمی‌آید.

   ·توسط كمیته‌ها و دستگاه‌های دیگری كه مجمع عمومی به منظور مطالعه و گزارش پیرامون مباحث مشخصی از قبیل خلع سلاح، فضای ماورای جو زمین، پاسداری از صلح، استعمارزدایی، حقوق بشر و جز اینها تشكیل می‌دهد:

        ·در كنفرانس‌های بین المللی كه بنا به تصویب مجمع برگزار می‌گردد؛ و

        ·توسط دبیرخانه سازمان ملل متحد- متشكل از دبیر كل و گروه كاركنان بین المللی زیر نظر او.

شورای امنیت

طبق منشور؛ شورای امنیت مسئولیت اصلی حفظ صلح و امنیت بین‌المللی را بر عهده دارد.

شورا  دارای 15 عضو است: پنج عضو دایم كه عبارتند از ایالات متحده امریكا، بریتانیا، چین، فدراسیون و روسیه و فرانسه،* و 10 عضو غیر دائم كه به مدت دو سال توسط مجمع عمومی انتخاب می‌شوند.

هر عضوی از اعضای شورای امنیت یك رای دارد. تصمیمات درباره مسائل شكلی و آیین‌نامه‌ای با رای مثبت حداقل9 عضو اتخاذ می‌گردد. تصمیمات مربوط به مسائل ماهوی مستلزم 9 رای، شامل آرای موافق همه پنج عضو دائم است. این همان قاعده اتفاق رای قدرت‌های بزرگ است ه با عنوان «حق وتو» مورد اشاره قرار می‌گیرد. همه اعضای دائم در موردی از موارد از این حق استفاده كرده‌اند. چنانچه یكی از اعضای دایم ازتصمیم حمایت نكند اما در عین حال مایل به جلوگیری از اتخاذ آن از طریق اعمال حق وتو نباشد، می‌تواند از دادن رای امتناع وزرد.

طبق منشور، همه اعضای سازمان ملل متحد تصمیمات شورای امنیت را پذیرفته، اجرای آن را تقبل می‌كنند، در حالی كه ارگان‌های دیگر سازمان تنها می‌توانند توصیه‌هایی به دولت‌ها بكنند، شورای امنیت  اختیار اتخاذ تصمیم‌هایی را دارد كه طبق منشور دولت‌های عضو ملزم به اجرای آن هستند.

وظایف و اختیارات

طبق منشور، وظایف و اختیارات شورای امنیت عبارتند از:

        ·حفظ صلح و امنیت بین المللی بر طبق اصول و اهداف سازمان ملل متحد؛

        ·تحقیق و بررسی پیرامون هر گونه اختلاف نظر و موقعیتی كه ممكن است به برخوردهای بین المللی بینجامد؛

        ·توصیه روش‌هایی برای تعدیل این گونه اختلاف‌ها یا شرایط حل و فصل آنها:

        ·تدوین برنامه‌هایی برای برقراری نظامی جهت قاعده‌مند كردن تسلیحات؛

        ·تشخیص وجود منابع تهدید كننده صلح یا اعمال تجاوزكارانه و توصیه اتخاذ اقدام مقتضی در برابر آن؛

   ·درخواست از اعضای سازمان برای اعمال مجازات‌های اقتصادی و اتخاذ اقدامات دیگری كه متضمن استفاده از زور نمی‌باشند، به منظور جلوگیری از تجاوز یا متوقف نمودن آن؛

        ·اتخاذ اقدام نظامی علیه متجاوز؛

   ·توصیه پذیرش اعضای جدید در سازمان ملل متحد و تعیین شرایطی كه طبق آن دولت‌ها می‌توانند به جرگه طرف‌های متعهد به قانون دیوان بین المللی عدالت بپیوندند؛

        ·اعمال وظایف قیومیت سازمان ملل متحد در مناطق استراتژیك؛

   ·ارائه پیشنهاد به مجمع عمومی در خصوص انتصاب دبیر كل سازمان ملل متحد و اشتراك با مجمع مذكور در انتخاب قضات دیوان بین المللی عدالت.

شورای امنیت به ترتیبی سازماندهی شده است كه قادر به انجام وظیفه به صورتی مستمر و بدون وقفه باشد، و نماینده هر كدام از اعضای آن می‌باید در همه اوقات در مقر سازمان ملل متحد حضور داشته باشد، در تاریخ 31 ژانویه 1992، اولین جلسه سران شورا با شركت روسای كشورها و دولت‌های 13 عضو و 15 عضو و وزرای خارجه دو عضو دیگر در مقر سازمان تشكیل گردید. شورای امنیت می‌تواند در صورت تشخیص مصلحت جلسات خود را در جایی غیر از مقر مركزی سازمان تشكیل دهد؛ برای مثال در سال 1972شورا جلسه‌ای در آدیس بابا، پایتخت اتیوپی، و یك سال بعد جلسه‌ای در پاناماسیتی، پایتخت پاناما، برگزار نمود.

به هنگام طرح شكایتی در ارتباط با تهدید صلح، نخستین اقدام شورای امنیت معمولا عبارت  است از توصیه به اینكه طرف‌های مربوطه به رسیدن به توافقی از طرق صلح‌آمیز اهتمام ورزند. در پاره ای موارد، شورا انجام تحقیقات و اقدامات میانجیگرانه‌ای را بر عهده می‌گیرد. شورا می‌تواند نمایندگان ویژه‌ای را منصوب كند یا انجام این كار یا وساطت در حل هسئله را به دبیر كل سازمان واگذار نماید.

هنگامی كه اختلافی به درگیری نظامی بینجامد، پایان دادن به درگیری‌ها اولین مطلبی است كه شورا مد نظر دارد. از زمان تاسیس سازمان ملل متحد، شورا در موارد عدیده رهنمودهایی برای قبول آتش بس داده است كه درجلوگیری از گسترش مخاصمات در بسیاری از نقاط جهان موثر افتاده است. شورا همچنین به منظور كاستن از تنشها در مناطق ناآرام،  جدا نگاهداشتن نیروهای درگیر منازعه و ایجاد شرایطی آرام برای پی‌جویی راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز، نیروهای پاسدار صلح اعزام می دارد. شورا می‌تواند تصمیم‌هایی در جهت اقدامات تنفیذی، اعمال مجازات‌های اقتصادی (مانند تحریم‌های تجاری) یا اقدامات نظامی جمعی اتخاذ كند.

مجمع عمومی ممكن است به توصیه شورای امنیت اعمال حقوق و امتیازات ناشی از عضویت را در مورد دولتی كه شورای مذكور علیه آن اقدامات پیشگیرانه تنفیذی معمول داشته است، به حال تعلیق درآورد. همچنین مجمع عمومی ممكن است با توصیه شورای امنیت دولت عضوی را كه به طور مداوم به نقض اصول مندرج در منشور ملل متحد مبادرت ورزیده است، از سازمان ملل متحد اخراج نماید.

دولتی كه عضو سازمان ملل متحد است، اما در شورای امنیت عضویت ندارد، می‌تواند در صورت تشخیص شورای امنیت در مورد این كه بحث‌های مطروحه ممكن است به نحو خاصی بر منافع آن تاثیر بگذارد، بدون حق رای در بحث‌های  شورا شركت جوید. هم از اعضای سازمان ملل متحد و هم از دولت‌های غیر عضو، در صورتی كه یكی از طرف‌های اختلافی باشند كه درشورای امنیت مورد بحث و رسیدگی است، دعوت به عمل می‌آید تا بدون حق رای در بحث‌های شورا شركت نمایند. شرایط شركت دولت غیر عضو در چنین بحثی توسط شورای امنیت تعیین می‌گردد.

شورای اقتصادی و اجتماعی

منشور ملل متحد شورای اقتصادی و اجتماعی را به عنوان ارگان اصلی سازمان برای هماهنگ ساختن كار اقتصادی و اجتماعی آن و كارگزاری‌ها و نهادهای تخصصی وابسته كه تحت عنوان «خانواده سازمان ملل متحد» شناخته می‌شوند، به وجود آورد. شورای اقتصادی و اجتماعی 54 عضو دارد كه برای مدت 5 عضو دارد كه برای مدت سه سال خدمت می‌كنند. رای گیری در این شورا از طریق اكثریت ساده انجام می‌گیرد و هر كدام از اعضا یك رای دارند.

---

این متن فقط قسمتی از طرح حقوقی تغییر ساختار سازمان ملل متحد می باشد

جهت دریافت کل متن ، لطفا آن را خریداری نمایید

قیمت فایل فقط 7,900 تومان

برچسب ها : طرح حقوقی تغییر ساختار سازمان ملل متحد , طرح حقوقی , تغییر ساختار سازمان ملل متحد , ملل متحد , دانلود طرح حقوقی