صنعت خودروسازی

دسته: مکانیک
بازدید: 33 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 49 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 61

یك خودرو مجموعه ای از هزاران قطعه كوچك و بزرگ است كه تولیدهر یك از آنها نیاز به دانش فنی مهارت و سخت افزار لازم خود را دارد جمع آوری و مونتاژ این قطعات در زمان لازم با قیمت و كمیت مناسب هنر بزرگی است كه علاوه بر نیاز به دانش فنی و توان مدیریتی به یك برنامه بلند مدت و تعیین استراتژی مناسب نیاز دارد صنعت خودرو در دنیا یك صنعت مونتاژ است كه كارخانه خ

قیمت فایل فقط 4,900 تومان

صنعت خودروسازی

مقدمه

صنعت خودرو، همانطور كه پیتر دراكر به آن لقب “صنعت صنعت ها” را داده است، مركب است از دانش، علم و فن كه با خلاقیت و ابداع و هنر در هم آمیخته است.

صنعت خودرو به لحاظ ارتباط نزدیك با زندگی روزمره مردم و حجم بالای سرمایه، اشتغال و گردش مالی زیاد، مورد علاقه و رقابت كشورها، شركتها و سرمایه‌های بزرگ است.سرمایه گذاریها و پژوهشهایی كه در این صنعت انجام می شود نه تنها صنایع وابسته به خود بلكه سایر بخشهای اقتصادی صنعتی را به حركت در می‌آورد.

خودرو از جمله محصولاتی است كه از تعداد نسبتاً زیاد مجموعه های میانی، قطعات و مواد اولیه تشكیل می شود، در نتیجه صنایع مرتبط با ساخت این اجزاء طیف بسیار گسترده ای (از جمله صنایع فلزی، نساجی، مواد شیمیایی و رنگ، برق و الكترونیك و…) را در بر می گیرد.

یك خودرو مجموعه ای از هزاران قطعه كوچك و بزرگ است كه تولیدهر یك از آنها نیاز به دانش فنی مهارت و سخت افزار لازم خود را دارد. جمع آوری و مونتاژ این قطعات در زمان لازم با قیمت و كمیت مناسب هنر بزرگی است كه علاوه بر نیاز به دانش فنی و توان مدیریتی به یك برنامه بلند مدت و تعیین استراتژی مناسب نیاز دارد. صنعت خودرو در دنیا یك صنعت مونتاژ است كه كارخانه خودرو ساز اكثر قطعات مورد نیاز خود را خریداری و محصول نهایی را در كارخانه مونتاژ می نماید. هرچه قطعات خودرو بیشتر و میزان نفر/ ساعت لازم برای مونتاژ بیشتر باشد (مانند خودروهای سنگین) ارزش افزوده بیشتری به بار می آورد.

كیفیت خودرو ارتباط تنگاتنگ و رابطه مستقیمی با سطح كیفیت این مجموعه ها، قطعات و مواد اولیه دارد، كه غالباً توسط پیمانكاران فرعی و تامین كنندگان قطعات به تولید كنندگان خودرو عرضه می شود. در نتیجه توان عمكردی تامین كنندگان كه شامل تواناییهای فنی، تواناییهای ساخت و تولید، تواناییهای تحویل مواد، تواناییهای كیفیتی و تواناییهای مدیریتی می باشد، به طور مستقیم و غیر مستقیم بر روی كیفیت خودروها تاثیر می گذارد.

در دهه 90 میلادی بخاطر پیشرفتهای تكنولوژی، فرهنگ صنعتی بالاتر، اطلاعات تعریف شده تر و اطلاعات مدرن تر (دانش فنی)، روشهای ساخت و تولید بهبود چشمگیری یافتند.

با آغاز قرن 21، چالش عظیمی كه سازمانها با آن مواجه اند، افزایش پیچیدگی در فرایند تولید و كسب و كار می باشد در رقابتهای جهانی توسعه یافته، باید محصولات متنوع رابا توجه به در خواست مشتری در دسترس وی قرار دهیم.

شركتهای خودروساز به منظور رقابت موثر در بازارهای جهانی می بایستی شبكه‌ای از تامین كنندگان لایق و شایسته را برای تهیه مواد اولیه و قطعات مورد نیاز خود ایجاد كنند. اداره‌كردن منابع تهیه مواد اولیه، قطعات و خدمات، امری حیاتی برای شركت‌های خودروسازی است. راهبردهای تهیه و تدارك مواد، تاثیر بسیار زیادی بر مزیت های رقابتی شركت ها دارد.

مدیران صنایع خودروساز دریافته اند كه به منظور عملكرد بهتر، نیازمند سیستم‌های یكپارچه ای هستند كه مدیریت و نظارت بر تمامی منابع شامل تداركات، ساخت، تولید، توزیع، نگهداری و پشتیبانی فنی بصورت سامانمند توسط مدیریت زنجیره تامین (Supply Chain Manaegment) صورت گیرد. در نتیجه بسیاری از شركت های خودروساز داخلی و خارجی برای پاسخگویی به رقابت فزاینده، كوتاه شدن چرخه عمر محصول و تغییرات تقاضای مشتریان به سوی بهبود و ارتقای تواناییهای كوتاه مدت و بلند مدت تامین كنندگان خود حركت كرده اند.

در نگرش مدیریت زنجیره تامین، تمامی مسائل مرتبط با مشتریان، تولید/ ساخت و تامین كنندگان مواد اولیه بصورت یكپارچه و موثر بر یكدیگر دیده می شوند. SCM یك دیدگاه مدیریت تولید/ اقتصادی است كه در آن برای دست یافتن به نیازهای مشتریان، بر تمامی حلقه های این زنجیره به قسمی مدیریت و نظارت اعمال می گردد كه بیشترین مطلوبیت از نظر چگونگی و كیفیت محصول و زمان ارسال آن و سایر موارد با هزینه بهینه برای مشتریان ایجاد شود. در مواردی كه تامین مواد اولیه از منابع گوناگون صورت می گیرد و یا برای تولید محصولات شركای مختلفی وجود دارد، نظارت كلی و یكپارچه وكنترل زمانبندی های مهم در اجرای تعهدات بسیار ضروری خواهد بود.

با توجه به پیشرفت تكنولوژی و تغییر و تحولات كه در بازار عرضه محصولات و خدمات بوجود آمده است، شاهد حركتی آرام ولی پیوسته در افزایش روز افزون رقابت بین عرضه كنندگان كالاها و خدمات هستیم و از آنجائیكه بخش اعظمی از توان رقابتی یك موسسه در عرضه خدمات و محصولات توسط منابع بیرونی، تامین و گاهاً پشتیبانی می شود، لذا پایه تامین و منابع آن بسته به شرایط رقابتی حاكم بر عملكرد موسسه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار خواهند شد. در این راستا موسسات و شركت‌های فراوانی با مسئله انتخاب، ارزیابی و ارتقای تامین كنندگان خویش روبرو هستند تا بتوانند بخشی از توان رقابتی لازم را كسب نمایند.

اكثر شركت های تولید كننده، تامین كنندگان را به دقت انتخاب می كنند و در مرحله بعد اقدام به ایجاد روابط طولانی مدت و نزدیك با آنها می نمایند تا به این ترتیب ریسك تامین را كاهش دهند.

شركت خودروساز برای بهبود درجه كیفیت تامین كنندگان، سیستم عملكرد آنها را با معیارهای مناسب ارزیابی و باز خورهایی را به منظور اصلاح و بهبود به آنها ارائه كند. بدیهی است به منظور قابلیت اطمینان از كیفیت قطعات خودرو تامین كنندگان نیازمند سیستم های تضمین كیفیت می باشند.

در این زمینه، سیستم های كیفی نظیر ISO 9000، چك لیست ارزیابی سال 79 شركت ساپكو، QS 9000 و هم چنین چك لیست ارزیابی سایر خودروسازها (ایران خودرو دیزل، دسكو، سازه گستر و ایدم و…) تدوین شده كه در همه آنها سازمان ملزم به پیاده سازی و اجرای اینگونه سیستم هاست.

ارتقای رتبه تامین كنندگان قطعات خودرو، كاهش قطعات برگشتی، افزایش كیفیت خودروهای داخلی، كاهش هزینه های تولید و كاهش چرخه زمانی تحویل قطعات را می توان از جمله اهداف استقرار سیستم ارزیابی و ارتقاء تامین كنندگان در شركتهای خودروسازی داخلی دانست.

در كشورمان ایران نیز بنا به ضرورت عدم اتكاء صنایع كشور و بویژه صنعت خودرو به درآمدهای نفتی، صنعت خودرو و بخصوص صنعت قطعه سازی كشور باید صادرات را در كانون توجه و برنامه ریزیهای توسعه ای قرار دهد. صنعت قطعه سازی ایران باید ورود به بازارهای جهانی را از قوه به فعل در آورد و در برابر رقابت سخت و پیچیده جهانی آمادگی لازم با برنامه ریزی های استراتژیك كسب نماید.

در این راستا مقوله مدیریت زنجیره تامین در صنعت خودروسازی در ایران در سال 1375، هنگامیكه سیستم ارزیابی و ارتقاء تامین كنندگان در شركت ساپكو (تامین كننده قطعات ایران خودرو) شكل گرفت پا به عرصه وجود گذاشت.

از سوی دیگر عمده مشكلات تامین كنندگان داخلی عدم دستیابی به فناوریهای جدید، ناتوانی آنها در ارائه سفارشات در زمان تعیین شده، ناتوانی آنها در ارائه سفارشات بر مبنای مشخصات فنی مورد نظر، ناتواناییهای مالی و هم چنین عدم وجود برنامه های تضمین كیفیت، سیستم های حمل و نقل، سیستم موجودی و انبوهی از این قبیل مشكلات می باشد، كه در طرحهای ارتقاء تامین كنندگان باید به آنها توجه نمود.

بخشی از صنعت خودرو به تولید خودروهای سنگین(كامیون، اتوبوس و مینی‌بوس) اختصاص دارد. كشور ما در این بخش از صنعت خودروسازی به علت سرعت رشد كم این بخش از صنعت، هزینه های بالای نصب قطعات در كشورهای پیشرفته به علت نرخ بالای كارگر، زمان بر بودن پروسه مونتاژ در مقایسه با خودروهای سبك و سایر هزینه های مرتبط می تواند جایگاه مناسبی را در جهان كسب نماید، كه البته این مهم نیازمند توجه خاص، سرمایه و برنامه ریزی در این بخش از صنعت می باشد.

در میان صنایع مختلف صنعت خودرو با توجه به وسعت عمل و اشتغالزایی كه می‌‌تواند ایجاد كند از اهمیت ویژه ای برخوردار است. صنعت خودروی سنگین با توجه به توان بالقوه كشور برای پیشرفت و حضور در بازارهای جهانی اهمیت بسزایی دارد. این توان بالقوه ناشی از توان سازندگان در ساخت بدنه و به صرفه نبودن صادرات كامل خورو برای تولید كنندگان بزرگ، هم چنین زمان بر بودن فرایند تولید و مونتاژ و در نتیجه هزینه بر بودن آن برای تولید كنندگان اصلی می باشد. از طرف دیگر با توجه به پیچیده شدن روز افزون فعالیت ها، متغیر و متلاطم بودن محیط در جهان امروز كوچكترین غفلت شركت های بزرگ آنها را دچار مشكلات عدیده ای كرده است ولی متاسفانه تا كنون جایگاه و جهت گیری مشخص، مدرن و علمی برای صنعت خودروی سنگین در كشورمان در نظر گرفته نشده است.

صنایع خودروسازی سنگین در ایران

از آغاز اختراع خودرو تا پیش از قرن حاضر (هجری شمسی) اتومبیل در كشور ما جایگاهی صرفاً تشریفاتی و برای اعیان و اشراف تلقی می گردید، تا اینكه در سال 1308 اتوبوس حمل و نقل شهری در فرهنگ مردم جایگاه خود را باز كرد. البته تاریخچه ورود كامیون و وسائط نقلیه سنگین برای حمل و نقل كالا سابقه طولانی تری دارد.

سابقه ساخت كامیون در ایران

در سال 1338 اولین شركت رسمی به منظور تاسیس كارخانه تولید كامیون (شركت خاور) تشكیل گردید و به دنبال آن دو شركت ایران كاوه و لیلاند موتورز ایران در سال 1342 و 1344 بر پا شد. با مطالعه آما ركامیون مشخص می گردد كه تولید ملی سالهای 1347 لغایت 1356 بیش از شش برابر افزایش داشته است. در سال 1352 واحدهای تولید كننده داخل حدود 93 درصد از كامیونهای مورد نیاز كشور را تولید می‌كرده اند.

سابقه ساخت اتوبوس و مینی‌بوس در ایران

در سال 1341 شركت ایران ناسیونال ایران خودرو به عنوان اولین شركت رسمی به منظور تاسیس كارخانه اتوبوس سازی تشكیل شد.

شركتهای تولید كننده خودروی دیزل

- شركت ایران خودرو (ایران ناسیونال)

شركت ایران خودرو با هدف تولید خودروهای سبك (پیكان) و مونتاژ خودروهای سنگین اتوبوس و مینی‌‌بوس تحت لیسانس مرسدس بنز آلمان مجوز ساخت را از وزارت صنایع در تاریخ بهمن 1341 اخذ نمود و با مشاركت فعال مهندسان خارجی اقدام به راه اندازی خطوط تولید نمود.

معرفی اجمالی فعالیتهای ایران خودرو عبارتند از:

تاسیس: 1341

1963: تاسیس خط تولید اتوبوس مرسدس بنز O302

1967: تاسیس خط تولید مینی بوس مرسدس بنز 309

1970: راه اندازی خط تولید مینی‌بوس 409

1986: راه اندازی خط تولید كامیونت سبك

1988: راه اندازی خط تولید مینی‌بوس 508

1989: راه اندازی خط تولید اتوبوس شهری O355

1995: راه اندازی خط تولید مینی‌بوس كاروان

1996: راه اندازی خط تولید اتوبوس درون شهری S360

1997: راه اندازی خط تولید اتوبوس C457 بیابانی

1997: راه اندازی خط تولید مینی‌بوس كروز (هیوندایی)

1999: تولید ده دستگاه اتوبوس دو طبقه نئوپلان

2003: تولید اتوبوس مادیفاید O457

2003: تولید اتوبوس مگاترنس

2003: تولید اتوبوس SC 457

گروه صنعتی خاور (ایران خودرو دیزل)

گروه صنعتی خاور در سال 1338 با هدف تولید انواع كامیون بنز و تحت لیسانس شركت دایملر بنز آلمان تاسیس گردید. این شركت فعالیت خود را در كارگاهی بسیار كوچك و به عبارت دیگر در تعمیرگاهی واقع در حوالی خیابان قزوین آغاز نمود. تولید اولین كامیون با ابتدایی ترین روشهای مونتاژ در سال 1339 به انجام رسید. در سال 1343 عملیات احداث كارخانه در منطقه یافت آباد تهران شروع شد و در سال بعد با تولید بسیار محدود بهره برداری آن آغاز شد. كارخانه خاور در زمینی به وسعت 000/120 متر مربع و با داشتن تاسیسات مدرن و توان تولید 15000 دستگاه كامیون در سال به فعالیت خود ادامه داد. این كارخانه علاوه بر مونتاژ انواع كامیون، ساخت انواع اتاق كامیونها را نیز بر عهده دارد. علاوه بر این خاور اعتبار قدیمی ترین تولید كننده كامیون را در منطقه داراست.

در چند سال اخیر خاور با تولید بالغ بر 30 نوع كامیون در تیپ های مختلف سبك، نیمه سنگین و سنگین نقش فوق العاده ای در تامین نیازهای كشور، چه در دوران جنگ تحمیلی و بازسازی و چه در دوران توسعه اقتصادی كشور ایفا نموده است.

با پایان جنگ و تدوین برنامه های توسعه اقتصادی كشور گروه صنعتی خاور نیز با در نظر گرفتن نیازهای جدید كشور و داشتن نیم نگاهی به بازارهای جهانی حركتهای پر شتابی را آغاز نموده و در سالهای اخیر با برنامه ریزیهای لازم، تمامی سعی خود را جهت ارتقاء كمی و كیفی فعالیتهابه كاربرده است. از جمله این برنامه ها عبارتند از:

- اخذ گواهینامه استاندارد سری ISO 9000

- سرمایه گذاری قابل توجه جهت توسعه و ساخت قطعات منفصله

- مدرنیزه كردن و بالا بردن قدرت و سرعت حركت كامیونها

توجه به تنوع و توسعه محصولات از جمله تولید كامیونهای نسل جدید خصوصاً كامیونهای كشنده 2635 از اواخر سال 76، كامیونهای كشنده 1935 و هم چنین كامیونهای اكتروس، آتگو

- ساخت كامیونهای جدید سبك از جمله 609 و 809 از سال 77 و 612 و 814 از سال 79 و كامیونت مایتی از سال 1380

علاوه بر این در سال 1378 عمده سهام شركت خاور به شركت ایران خودرو واگذار گردید و شركت ایران خودرو دیزل نامیده شد. در مرحله اول خط تولید مینی‌بوس كروس (هیوندایی) به ایران خودرو دیزل منتقل شد و مراحل تاسیس خط تولید اتوبوس آغاز شده و در سال 1381 خط تولید اتوبوس و مینی‌بوس كلاً به ایران خودرو دیزل منتقل شد.

شركت ایران خودرو دیزل شركتهای تابعه دیگری نیز دارد كه عبارتند از:

- شركت اپكو (مهندسی و تامین قطعات ایران خودرو دیزل): (با 100% سهام) تامین كننده انواع قطعات كامیون، مینی بوس و اتوبوس

- شركت ایدم: (با 5/47% سهام) تولید كننده موتورهای دیزلی جهت كامیون، اتوبوس و مینی‌بوس

- شركت فنرسازی خاور (با 100% سهام) تولید و فروش انواع فنر و لایه فنر خودروهای سنگین و سبك

- شركت گسترش وسائل خودرو آسیا: (با 49% سهام) تولید و ساخت انواع كاسه چرخ

- شركت محور خودرو: (با 40% سهام) تولید كننده انواع اكسل خودروهای سنگین

- شركت گواه: (با 100% سهام) تامین نیاز مشتریان در زمینه توزیع قطعات یدكی

در تحقیق حاضر ضمن توجه به مقوله ارزیابی و درجه بندی تامین كنندگان قطعات خودرو (مطالعه موردی شركت مهندسی و تامین قطعات ایران خودرو دیزل) سطوح مختلف تامین كنندگان دسته بندی شده و توسط نمونه برداری آماری از نتایج چك لیست های ارزیابی تامین كنندگان مسائل، مشكلات و عدم توانمندی آنها در زمینه تولید، توزیع، كیفیت و… دسته بندی شده و نقاط ضعف و قوت هر یك در قالب نتایج آماری ارائه می گردد. در مرحله بعد، مكانیسم های عمومی مواجه با سطوح مختلف تامین كنندگان از نظر ایجاد انگیزه های مناسب جهت ارتقاء شامل: آموزش، ارائه خدمات فنی و مهندسی، ارائه خدمات مشاوره‌ای، اعتبارات مالی، ایجاد ارتباطات بین المللی، معرفی در سایتهای اینترنتی، عضویت در انجمنها و مجامع صنعتی و تجاری وسایر موارد بررسی شده و ارائه می گردند. در انتها با استفاده از روش QFD (Quality Function Deployment) به طور سیستماتیك عملیات ارتقاء متناسب با هر یك از سطوح مختلف تامین كنندگان تعیین و ارائه می گردد.

فرضیات یا سوالات پژوهشی كه در این تحقیق بررسی شدند عبارتند از:

پیش فرض:

1- جامعه آماری محدود به تامین كنندگان قطعات شركت ایران خودرو دیزل می‌باشد.

2- مبنای ارزیابی چك لیست ارزیابی شركت مهندسی و تامین قطعات ایران خودرو دیزل می باشد.

سوالات:

1- نحوه استفاده از چك لیست ارزیابی شركت مهندسی و تامین قطعات ایران خودرو دیزل در این تحقیق به چه صورت می باشد؟

2- راهكارهای مناسب جهت ارتقا تامین كنندگان قطعات خودروهای سنگین چیستند؟

فرضیات:

1- ارائه خدمات فنی، مهندسی و مشاوره ای یكی از بهترین راهكارهای ارتقا تامین كنندگان است.

2- آموزش تامین كنندگان یكی از راهكارهای ارتقا تامین كنندگان است.

روش تحقیق به اینصورت می باشد كه در ابتدا (به عنوان فاز اول) با توجه به چك لیستهای ارزیابی تامین كنندگان، نمونه هائی از تامین كنندگان در نظرگرفته می‌شوند. برطبق چك لیست مذكور تامین كنندگان به چهار گروه D,C,B,A تقسیم می شوند، كه به ترتیب عبارتند از: تامین كنندگان رده عالی، تامین كنندگان رده خوب، تامین كنندگان رده قبول مشروط و تامین كنندگان رده غیر قابل قبول.

در فاز دوم با توجه به سوالات چك لیست و جامعه آماری مورد نظر، تجزیه و تحلیلهای آماری جهت تعیین نقاط قوت و ضعف گروههای تامین كنندگان انجام می‌شود.

در فاز سوم تحقیق، با توجه به منابع داخلی و خارجی موجود، عمده راهكارهای ارتقاء تامین كنندگان با توجه به دسته بندی مشكلات، شناسائی و انتخاب می شود.

در فاز چهارم، با استفاده از مدل QFD مناسبترین راه حلهای ارتقاء تامین كنندگان با توجه به مشكلات، مسائل و ناتوانائیهای آنها ارائه می گردد.

QFD تكنیكی است كه براساس آن نیازمندیها و خواسته های مشتریان به طور مستمر از آنها دریافت شده و با اجرای تجزیه و تحلیلهای مناسب بر روی این خواسته‌ها، راهكارهای بهبود كیفیت محصول ارائه می شود.

از بین چهار ماتریس معروف QFD، خانه كیفیت مهمترین آنهاست كه در آن رابطه میان Whats (چه ها) و Hows (چگونه ها) مشخص می گردد. در تحقیق حاضر Whats (چه ها) در خانه كیفیت به مشكلات و نواقص تامین كنندگان و Hows (چگونه ها) به راه حلهای موجود جهت ارتقاء آنها اختصاص داده شده است.

ویژگیهای صنعت خودرو

از ویژگیهایی مهم صنایع خودرو می توان به تنوع زیاد مواد اولیه و تراكم بسیار زیاد سرمایه گذاری در ابتدای خط تولید اشاره نمود، در نتیجه می توان گفت كه نقطه بحرانی این نوع صنایع ابتدای خط تولید آنها است.

مسئله عمده ای كه در ابتدای خط تولید این نوع صنایع وجود دارد، تامین قطعات و مواد اولیه مورد نیاز می باشد. تنوع زیاد قطعات، مجموعه ها و مواد اولیه از یك سو و پیوسته بودن خطوط تولید از سوی دیگر می تواند در صورت عدم تامین حتی جزئی كوچك، كل مجموعه خط تولید را متوقف سازد.

در نتیجه مساله تامین قطعات و مواد اولیه مورد نیاز یكی از عمده ترین و مهم‌ترین مسائلی است كه سازندگان خودرو با آن درگیر می باشند تا بدانجا كه معمولاً در خودروسازیهایك واحد سازمانی قوی و مناسب مسئولیت تامین قطعات و هماهنگی بین تامین كنندگان را برعهده دارد.

در شركتهای خوردرو ساز بسیاری از ورودیهای ابتدای خط تولید در كارخانه‌ها و كارگاههای فرعی دیگر كه در مالكیت و مدیریت دیگران قرار دارند تولید شده و نهایتاً به كارخانه اصلی منتقل می گردند.

از جمله دلایل اصلی نیاز شركتهای مادر به تامین كنندگان را می توان، متنوع بودن روشهای ساخت انواع قطعات، لزوم سرمایه گذاری هنگفت، عدم دسترسی به دانش فنی مورد نیاز و هم چنین عدم توانایی اداره واحدهای بسیار زیاد در یك سازمان، دانست. در نتیجه شركتهای خودرو ساز طی فرایندی كارخانه ها و كارگاههایی مناسب جهت ساخت و عرضه قطعات را انتخاب می نمایند، این كارگاهها و كارخانه‌ها كه سازندگان قطعات خودرو بوده و با كارخانه اصلی همكاری می نمایند «تامین كننده» ویا «سازنده» نامیده می شود.

وظیفه كارخانه اصلی در اینجا انتخاب تامین كنندگان مناسب و برقراری یك شبكه ارتباطی مناسب با آنهاست. لزوم ایجاد یك ارتباط مناسب با تامین كنندگان سبب گردیده تا سیستم و روشهای خریدی كه بطور سنتی مرسوم بوده از دور خارج شده و روشها، فنون و سیاستهای جدیدی برای اینكار تدوین گردد.

در نتیجه مبحث جدیدی با عنوان «مدیریت تامین كنندگان» در مدیریت تولید وارد گردید.

در اصل مدیریت تامین كنندگان عبارتست از برنامه ریزی، سازماندهی، رهبری و كنترل فرایند برقراری ارتباط با تامین كنندگان قطعات به منظور تامین مواد و قطعات مورد نیاز خط تولید، بطوریكه سیاستهای اعمال شده در این ارتباط باید به نفع دو طرف تامین كننده و خودروساز باشد و رابطه برنده- برنده بین آندو برقرار گردد.

قیمت فایل فقط 4,900 تومان

برچسب ها : صنعت خودروسازی , طرح توجیهی صنعت خودروسازی , دانلود صنعت خودروسازی , مکانیک , خودروسازی , صنعت , دانلود طرح توجیهی , پروژه دانشجویی , دانلود پژوهش , دانلود تحقیق , پایان نامه , گروه صنعتی خاور (ایران خودرو دیزل) , دانلود پروژه , ویژگیهای صنعت خودرو , شركت ایران خودرو (ایران ناسیونال) , شركتهای تولید كننده خودروی دیزل , كارخانه مونتاژ , سابقه ساخت كامیون در ایران